Μαρία Δημητριάδη

Μαρία Δημητριάδη

Η Μαρία Δημητριάδη γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα και μεγάλωσε σε περιβάλλον καλλιτεχνικών επιρροών αφού πατέρας της ήταν ο σχεδιαστής κοσμημάτων και αντικειμένων τέχνης Κοσμάς Δημητριάδης και θεία της η ζωγράφος Μαρία Σπέντζα.

Το 1979 σε μια εποχή που η avant-garde έκφραση στην τέχνη ήταν αποδεκτή από έναν μικρό αριθμό ανθρώπων, η Μαρία Δημητριάδη ίδρυσε τη Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης, όπου ξεκίνησε να παρουσιάζει περιβάλλοντα, δρώμενα, βίντεο, φωτογραφίες, καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής.

Πάγια πολιτική της υπήρξε η «ανακάλυψη» και η συστηματική προβολή και προώθηση νέων Ελλήνων καλλιτεχνών που καταλάμβαναν πάντα το μεγαλύτερο μέρος του εκθεσιακού προγράμματος. Παράλληλα παρουσιάζονταν στον χώρο της δημιουργίες καλλιτεχνών διεθνούς φήμης όπως οι Takis, Μάριος Πράσινος, Αλέξης Ακριθάκης, Harold Stevenson, Robert Matta, και Κώστας Κουλεντιανός, σε εκθέσεις που πρότειναν νέες προσεγγίσεις για το καλλιτεχνικό τους έργο.

Εστίασε πάντα το ενδιαφέρον της και ένα σημαντικό μέρος της παραγωγής της σε δραστηριότητες για την προώθηση των Ελλήνων καλλιτεχνών στη διεθνή σκηνή. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, συνεργάστηκε με διοργανωτές μεγάλων διεθνών εκθέσεων, παρουσιάζοντας συνεργάτες της σε διεθνείς biennale και μουσεία.

Με στόχο να ενθαρρύνει την πειραματική διάσταση της σύγχρονης τέχνης, η Μαρία Δημητριάδη δημιούργησε το διάστημα 1992-1996 έναν δεύτερο χώρο, τη Μέδουσα+1, διπλά στην ήδη υπάρχουσα Μέδουσα της οδού Ξενοκράτους 7, στην Ξενοκράτους 21, με σκοπό να φιλοξενεί εναλλακτικές δράσεις των συνεργατών της Μέδουσας, οι οποίοι δημιουργούσαν εκεί επιτόπου περιβάλλοντα, έργα χώρου και εγκαταστάσεις.

Την τελευταία δεκαετία φιλοξενούνταν στην Μέδουσα θεματικές εκθέσεις έργων Ελλήνων εικαστικών, με συμμετοχές και πέραν εκείνων της γκαλερί, υπό την επιμέλεια ελλήνων ιστορικών τέχνης όπως η Εφη Στρούζα, ο Μανώλης Μαυρομμάτης, η Λένα Κοκκίνη, η Μαρία Μαραγκού, η Λίνα Τσικούτα, η Μπία Παπαδοπούλου, η Ελισάβετ Πλέσσακ.α.

Από το 2004 ο λιτός χώρος του καφέ του Φώτη Μέλιου στο Λιμανάκι της Νάουσας της Πάρου, μεταμορφώνονταν σε σε όλη τη διάρκεια του χρόνου από το έργο Ελλήνων καλλιτεχνών με ευθύνη της Μαρίας Δημητριάδη που από το 1980 μοίραζε τη ζωή της ανάμεσα στην Αθήνα και την Πάρο ασχολούμενη στο αγαπημένο της νησί με τον σχεδιασμό και την επίβλεψη της κατασκευής κατοικιών υψηλών προδιαγραφών που φέρουν την σφραγίδα της.

Η Μαρία Δημητριάδη άφησε πίσω της ένα τεράστιο κενό στη σύγχρονη ελληνική εικαστική σκηνή, από όπου θα λείψει το ασυμβίβαστο ήθος της, η οξυδέρκεια της ματιάς της, η απαράμιλλη αισθητική της και η βαθιά πίστη με την οποία περίβαλλε τους συνεργάτες της.