Φράνσις Μπέικον

Φράνσις Μπέικον

Ένας από τους σημαντικότερους Βρετανούς καλλιτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου, ο Φράνσις Μπέικον είναι γνωστός για τους πίνακες του με μεμονωμένα θέματα -σε άδεια δωμάτια και κλουβιά, ή πάνω σε μαύρους τοίχους- με πρόσωπα παραμορφωμένα σε γκροτέσκο στυλ. Το συναισθηματικά φορτισμένο ακατέργαστο όραμα του καλλιτέχνη για τον άνθρωπο, αποτελεί απόδειξη της κατανόησης του πόνου και της αποξένωσης που έπληξε την ανθρωπότητα κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.

Γεννημένος στις 28 Οκτωβρίου 1909, από Άγγλους γονείς στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, ο Μπέικον έφυγε από το σπίτι στα δεκαεπτά του και ταξίδεψε στο Βερολίνο και μετά στο Παρίσι. Εγκαταστάθηκε στο το 1925, άρχισε να εργάζεται ως διακοσμητής εσωτερικών χώρων και αργότερα άρχισε να ζωγραφίζει. Η ανακάλυψη του ήρθε το 1944, με το τρίπτυχο Three Studies for Figures at the Base of a Crucifixion, του οποίου τα παραμορφωμένα θέματα, αποδομένα με σκούρα χρώματα και τραχιά πινελιά, καθιέρωσαν σταθερά το στυλ του.

Ξεκινώντας από τα μέσα από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο καλλιτέχνης έφτιαχνε ως επί το πλείστων  πορτρέτα φίλων και συντρόφων που έπιναν και μετά την αυτοκτονία του εραστή του Τζορτζ Ντάιερ, το 1971, η τέχνη του έγινε εσωστρεφής και ασχολήθηκε με το πέρασμα του χρόνου, όπως  αποδεικνύεται στη μελέτη του a Self-Portrait-Triptych, 1985-86.

Διάσημος για το ακατάστατο του στούντιο και ακόμη περισσότερο για τις αμφιλεγόμενες, περίφημες απεικονίσεις παπικών θεμάτων και ταυρομαχιών, που συχνά απεικονίζονταν σε τρίπτυχα, ο Μπέικον σήμαινε την εκτυφλωτική αυγή της σύγχρονης εποχής. Τα θολά πορτρέτα του με την υπογραφή του δεν ήταν αρκετά θολά για να αποτρέψουν τη φήμη του ως εξαιρετικά αμφιλεγόμενου και οι πίνακές του ήταν προβοκάτσια κατά της κοινωνικής τάξης στα μάτια των ανθρώπων. ‘Όμως, ο Μπέικον έλεγε συχνά, «Δεν μπορείς να είσαι πιο φρικτός από την ίδια τη ζωή».

Τα έργα του βρίσκονται στις συλλογές του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγο, του Μουσείου Hirshhorn and Sculpture Garden, στην Ουάσιγκτον DC και του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Πέθανε ενώ έκανε διακοπές στη Μαδρίτη της Ισπανίας, στις 28 Απριλίου 1992.